Dippy de diplodocus is waarschijnlijk de beroemdste dinosaurus ter wereld, ze droeg bij aan de wereldvrede, of deed daar in elk geval een goede poging toe, én ze is bevriend met David Attenborough. Dan heb je wat mij betreft al gewonnen.
Maar voor het geval dat niet genoeg voor je is, stel ik je vandaag voor aan Dippy, het reusachtige en bijna complete skelet van een Diplodocus carnegii. Ze woont in het Carnegie Museum of Natural History, maar haar replica’s hebben de hele wereld gezien en dankzij dit diplodocus-skelet weet iedereen op aarde wat een dinosaurus is.
Op naar Wyoming: de ontdekking van Dippy de Diplodocus
Picture this, Wyoming, 1898…*
In de zomer van 1898 bereidden sommige mensen zich voor op een nieuwe eeuw, en andere mensen vochten elkaar de tent uit voor dinosaurusbotten tijdens The Bone Wars. De opwinding was dan ook groot toen William Harlow Reed op een stel grote gefossiliseerde botten stuitte. Maar echt heel groot. Vrij naar Youp van ’t Hek: neem in je hoofd héél grote botten, verdubbel die grootte en je hebt ongeveer wat hier gevonden werd.
Filantroop Andrew Carnegie is onmiddellijk hooked
Andrew Carnegie (zie →), een Schotse-Amerikaanse staalmagnaat en filantroop, hoorde over deze ontdekking en was direct geïntrigeerd. Carnegie had namelijk het Carnegie Museum of Natural History in Pittsburgh opgericht, en deze botten klonken ronduit spectaculair. Hij financierde het daaropvolgende seizoen meteen een expeditie, onder leiding van John Bell Hatcher, curator van het Carnegie Museum. Na weken van teleurstelling werden op 4 juli 1899 meer diplodocusbotten gevonden. Eigenlijk gebeurde dit een paar dagen vóór 4 juli, maar je begrijpt dat het voor een Amerikaans team beter klinkt om te zeggen dat Dippy op Independence Day gevonden is… Hoe het ook zij, er kwam een bijna compleet skelet van een reusachtige dinosaurus uit de grond.
Het fossiel kreeg al snel de bijnaam Dippy.
Niet zomaar een Diplodocus
En Dippy was niet zomaar een Diplodocus. Het was het langste en meest complete exemplaar dat ooit was gevonden.
Hatcher zorgde voor het onderzoek en het in elkaar zetten van het skelet, en ontdekte hierbij dat dit geen bekende diplodocus was. Het was een nieuwe subsoort, en nieuwe subsoorten hebben een naam nodig. Hatcher doopte de soort: Diplodocus carnegii.
Zo groot dat hij eigenlijk niet eens op één afbeelding past…
Van de heuvels naar het museum
Deze nieuwe Diplodocus carnegii maakte behoorlijk indruk, en geen wonder. Met een lengte van 26 meter en een geschat gewicht van 16 ton, behoorde de planteneter tot de grootste landdieren die ooit hebben geleefd.
Het opgraven en prepareren van Dippy’s skelet was dus wat je noemt een monumentale taak. John Bell Hatcher legde het skelet zorgvuldig bloot en zorgde dat elk botje werd bestudeerd en gereconstrueerd. In 1901 publiceerde Hatcher een uitgebreide monografie over Dippy (te vinden in het Internet Archive, mocht je mee willen lezen), en legde de wetenschappelijke basis werd voor hoe we tegenwoordig deze prehistorische reus kennen.
Sinds 1907 is het originele skelet van Dippy te zien in het Carnegie Museum in Pittsburgh. Het is nu nog steeds onderdeel van de permanente tentoonstelling Dinosaurs in Their Time.
Koning Edward VII wil er ook wel een
De ontdekking van Dippy bleef natuurlijk niet onopgemerkt. Carnegie had een schets van Dippy in Skibo Castle, zijn optrekje in Schotland, hangen. Op een middag in de herfst van 1902 kwam Koning Edward VII op bezoek, want in die kringen bewoog Carnegie. Edward zag de schets van Dippy en was op slag verliefd. Zo eentje wilde hij ook wel hebben voor het British Museum.
Maar ja, die skeletten liggen helaas niet voor het oprapen. Carnegie schreef wel naar Pittsburgh met het verzoek een tweede skelet te gaan zoeken, maar de directeur van het museum zei ‘gast, wat denk je zelf’ (vrij door mij geparafraseerd). Deze vondst was toch een soort paleo-jackpot geweest. Maar hij had wel een idee: waarom lieten ze er geen goede kopieën van maken?
Dat vond Carnegie een puik plan. Hij liet een natuurgetrouwe kopie van Dippy maken en deed die cadeau aan de Britten.
De originele Dippy in het Carnegie Museum of Natural History in Pittsburgh
Dippy trekt de wijde wereld in
De 292 stukjes nagemaakt skelet werden in 36 boxen gepakt en naar Londen gestuurd, gevolgd door het team uit Pittsburgh, dat Dippy nauwgezet weer in elkaar puzzelde. Op 12 mei 1905 werd Dippy de Diplodocus carnegii onder grote belangstelling aan het publiek gepresenteerd in het Natural History Museum.
Duizenden nieuwsgierigen kwamen op het skelet af en Dippy werd al snel een nationale favoriet. Bezoekers zagen voor het eerst van hun leven een dinosaurus, hoorden het woord zelfs voor de eerste keer. Ze werd een enorme hit. En het bleef niet bij Londen.
Dippy voor de wereldvrede
Andrew Carnegie zag in Dippy namelijk meer dan alleen een wetenschappelijke curiositeit. Hij liet meerdere replica’s van Dippy maken en deed ze cadeau aan staatshoofden en belangrijke musea over de hele wereld, in de hoop internationale samenwerking en zelfs wereldvrede te bevorderen.
Zo belandden kopieën van het skelet van de Diplodocus carnegii tussen 1908 en 1913 in Berlijn, Parijs, Wenen, Bologna, St. Petersburg, Madrid en La Plata.
De strategie van het uitdelen van de replica’s werd later bekend als ‘dinosaur diplomacy’ of wat we in Nederland ‘dinodiplomatie’ noemen. Carnegie was ervan overtuigd dat gedeelde wetenschappelijke interesses landen dichter bij elkaar konden brengen. Door Dippy te delen, hoopte hij bruggen te slaan. In een tijdperk van toenemende spanningen aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, was zijn ambitie op z’n zachtst gezegd bijzonder. Het allerliefst zou hij namelijk zien dat landen niet zouden overgaan tot oorlog, maar zich bij conflicten tot een onafhankelijk instituut zouden melden voor bemiddeling. Een soort Internationaal Gerechtshof avant la lettre.
Dat is niet helemaal gelukt, maar de ontvangst van de Dippy-replica’s was hartelijk, de impact enorm. Plotseling konden mensen oog in oog staan met een dier dat al zo lang uitgestorven was. De bezoekers waren, net als Carnegie zelf bij de opgraving, hooked.
De eerste Dippy-replica, in de hal van het Natural History Museum, London
De Diplodocus gaat met zijn tijd mee
De paleontologie ontwikkelde zich natuurlijk vrolijk verder en daarom werd de opzet van Dippy’s skelet door de jaren heen meerdere keren aangepast. De kop en nek waren bijvoorbeeld oorspronkelijk naar beneden gericht en werden later, in de jaren 1960, horizontaler gezet. Haar staart sleepte vroeger over de grond, maar zweeft nu boven bezoekers.
Dippy’s beroemdste kopie, misschien wel beroemder dan het origineel, staat in het Natural History Museum in Londen. In de Tweede Wereldoorlog werd ze uit elkaar gehaald en veilig in de kelder opgeslagen, zodat bommenregens haar niet konden beschadigen. Na de oorlog stond ze tot 1979 in de Reptile Gallery. Daarna werd ze als centerpiece in de centrale hal van het museum neergezet, waar ze tot 2017 bleef staan. Wil je dat weten? Jazeker, lees maar verder:
Dippy en Sir David
We moeten namelijk het nog even hebben over Dippy en Sir David Attenborough, en waarom je er wakker van zou moeten liggen dat Dippy’s replica in 2017 uit de hal van het Natural History Museum in Londen werd gehaald.
Na gut, wakker liggen is misschien een groot woord, maar als de naam David Attenborough ergens valt, moet je toch even alert zijn, anders kunnen we geen vrienden zijn.
Om te beginnen, Dippy werd niet gewoon maar uit de hal van het museum gesloopt. Ze ging op reis door het hele Verenigd Koninkrijk. In de hal van het Natural History Museum werd ze vervangen door een walvisskelet genaamd Hope.
En David Attenborough was daarbij en maakte er deze documentaire over: Horizon: Dippy and the Whale.
En een paar jaar eerder, in 2014, liet Sir David het museum bovendien tot leven komen met David Attenborough’s Natural History Museum Alive, en daarin is, uiteraard, ook een goede rol weggelegd voor onze Dippy:
Meer lezen over Dippy, de eerste Diplodocus carnegii
- Het boek Bone Wars, The Excavation and Celebrity of Andrew Carnegie’s Dinosaur, Tom Rea;
- Dippy, This is Your Life, op de site van het Natural History Museum London, ter gelegenheid van 100 jaar Dippy-kopie;
- Het Natural History Museum heeft bovendien een FAQ, alles over het in elkaar zetten en uit elkaar zetten van het gekopieerde skelet, het schoonmaken ervan en nog veel meer;
- Een FAQ over Dippy tijdens haar tournee door het VK, Norwich Cathedral;
- Uiteraard heeft Dinocast een prachtige aflevering over de diplodocus.
Afbeeldingen:
- Uitgelichte afbeelding: Eric Heupel, Dippy in the Natural History Museum, London, CC-BY-NC, via Flickr
- Afbeelding Andrew Carnegie: Johnston, Frances Benjamin, 1864-1952, photographer, Library of Congress, public domain
- Schets uit de memoires van Hatcher: By Hatcher, John Bell – Memoirs of the Carnegie Museum of Natural History, vol. 1, no. 1, 1901., Public Domain
- Afbeelding krant met Dippy: Library of Congress, Public Domain
- Het originele skelet van Dippy de diplodocus in Pittsburgh, Onasill Bill Badzo, CC-BY-NC-SA, via Flickr
- Dippy in the Natural History Museum, London, Fernando Losada Rodríguez, CC-BY-SA, via Wikimedia Commons
- Dippy in the Natural History Museum, London, Joseolgon, CC-BY-SA, via Wikimedia Commons
Bewaar Dippy de diplodocus voor later
*Ik kan het gewoon niet laten. Ik ben Sophia Petrillo in het diepst van mijn gedachten en het is maar goed dat ik geen kinderen heb, want anders hadden ze me onderhand naar Shady Pines gestuurd.