Waarin we zelf onze speurneus opzetten

door Fem

Wat heb jij vrijdagavond gedaan, Fem?

Leuk dat je het vraagt! Ik heb de hele avond met mijn neus in de digitale archieven van de stad Amsterdam en Joods Monument gezeten op zoek naar de namen van de Joodse buren van mijn oma in het Amsterdam van 1943, en ik heb ze gevonden ook. Oma zelf zette me nog even op een dwaalspoor door twee gezinnen door elkaar te halen, maar goed, ze is nu 95 en was toen 13, dus vooruit, dan mag je ook wel eens wat vergeten.

Het was het speuren meer dan waard, want ik heb een mooi en triest verhaal gevonden waar ik je dringend over wil vertellen.

Maar toen dacht ik dus: ik heb helemaal nog geen speurhoekje op Grave Affairs. En dat kan niet, want 1) ik heb het er toch regelmatig over dat ik een speurneus ben en geen Tatortreiniger, 2) soms kom ik gewoon een verhaal tegen dat me niet meer loslaat. Klein, zoals dit bijna vergeten stukje familiegeschiedenis (dat trouwens heel belangrijk blijkt te zijn, maar daar gaan we het dus nog over hebben)(namelijk hier), of juist Hamburgs bekendste cold case. Of ik luister weer eens naar een podcast over een historisch onderzoek waar ik graag over zou schrijven, maar waarvoor ik hier nog geen plek had.

Je begrijpt, dringende noodzaak, dat speurhoekje hier. Dus tadáá: welkom bij Speurwerk, waar we zeer binnenkort van start gaan met de zoektocht naar de buren van mijn oma.

Van familiegeschiedenis tot cold cases en verdwenen sokken

Also, met dit speurhoekje wil ik ruimte creëren om mijn eigen speurtochten te delen – of het nu gaat om genealogisch onderzoek, nieuwsgierigheid naar de vorige bewoners van mijn huis, bijzondere historische gebeurtenissen, of inspirerende podcast- en boekentips die in mijn zoektochten passen, of om het mysterie van de scheidingscijfers in mijn sokkenla. (Want dat is ook belangrijk.)

Van die dingen die me ’s nachts uit mijn slaap houden en de wildste rabbit holes doen verdwijnen tot de frustratie over archieven die georganiseerd lijken te zijn door een dronken tuinkabouter en de wanhoop die je voelt als iedereen die je zoekt Muller lijkt te heten. Kortom, onderzoeken en onderzoekjes met hier en daar een wat persoonlijkere noot en waarin ik je ook zeker uitnodig om in je eigen sokkenla, familiegeschiedenis of lokale mysteries te duiken, want ik ben ook heel erg nieuwsgierig naar jouw speurwerk.

Vandaar dus een uitnodiging aan jou

‘Speurwerk’ hoeft niet alleen mijn project te zijn.  Heb je zelf een intrigerend mysterie dat je graag onderzocht zou zien? Of heb je informatie die licht kan werpen op een van de dingen die ik onderzoek? Of wil je over je eigen speurwerk vertellen? Laat het me vooral weten, en zet je speurderspet vast op. 🙂

En wat doet die prinses met die doodenge hond hier?

Nou, precies om die takke-enge hond dus. Want echt hoor, voor je als klein kind hebt achterhaald dat hij belletjes om zijn nek heeft en dat dat niet heel bizar geplaatste oogjes zijn… ben je dik in de twintig. Afijn, weer ruim twintig jaar later weet ik nu, dankzij vakkundig googlen op ‘prinses met hond’ en ‘prinses met enge hond’ dat dit schilderij van Paulus Moreelse uit 1623 is, bekend onder de titel ‘De kleine prinses’. Het origineel hangt in het Rijksmuseum en heb ik nog nooit gezien, maar de replica heeft me mijn hele jeugd de stuipen op het lijf gejaagd.

Uitgelichte afbeelding: De kleine prinses, Paulus Moreelse, ca. 1623, Creative Commons CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication

Heb je dit al gelezen?

Laat een reactie achter